Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Pulling the plug – Πότε η σύνταξη είναι καλή ιδέα;

Το θέμα είναι τεραστιο και πολυσυζητημένο. Πότε για ένα καλλιτέχνη η εθελουσία συνταξιοδότηση είναι απαραίτητη; Ακόμα και εδώ να τελείωνε το post, θα μπορούσαμε να τσακωνόμαστε βδομάδες. Πρόσφατη αφορμή για σκέψη, ήταν 3 γεγονότα και 3 χαρακτήρες. Γεγονός 1: Νέο album Mastodon. Γεγονός 2: Νέο album Machine Head. Γεγονός 3: Διάλυση R.E.M.
Ξεκινάω απο το πρώτο. Συζητάμε με τους γνωστούς για το δίσκο, σε καποιους αρέσει, σε κάποιους όχι. Κάποια στιγμή, λέω ότι οι Mastodon με έχασαν το 2004. Πιάνεται από αυτό ο ekswfrenwn (χαρακτήρας 1) και λέει «Και για να το επεκτείνω,αν το καλοσκεφτείς,πλέον σχεδόν όλες οι μπάντες βγάζουν 3,το πολύ 4 τρομερούς δίσκους,Μετά υπάρχει αναμάσημα,και δύσκολα βρίσκεις κάτι που θα σε συγκινήσει». Καπάκι μου κολλάει η ατάκα του cowboy (χαρακτήρας 2) σε μια κουβέντα που είχαμε νωρίτερα, για το καινούριο Machine Head αυτή τη φορά: «από την άλλη αν δεν περιμένουμε κάτι νέο από τέτοια έμπειρα συγκροτήματα, από ποιον να τα περιμένουμε? από το 18χρονο emocore αμερικανάκι? Με αυτή τη λογική να σταματήσουν όλοι οι παλιοί να βγάζουν δίσκους να ησυχάσουμε. Μου φαίνεται πως πρόσφατα παραδείγματα όπως οι Cathedral, οι Isis, οι Disturbed φταίνε που γίνονται αυτές οι κουβέντες...». Ομολογώ ότι έχω ήδη πάρει μπρος και το σκέφτομαι. Και έρχεται ο Καραολίδης (χαρακτήρας 3) να μου δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Με το top σχόλιο για το θέμα, με κάνει να δω την απάντηση πεντακάθαρα μπροστά μου, σε μια στιγμή επιφώτισης. Σχολιάζει τη διάλυση των R.E.M. λέγοντας: «I think it was nice of R.E.M. to wait for all the kids to grow up before separating». Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό του (κάτι πιο marital πιθανότατα), αλλά εγώ βρήκα την άκρη του νήματος.
Τα συγκροτήματα πρέπει να αποσύρονται, όταν το original fanbase τους, σταματήσει να ψάχνεται με νέα μουσική.
Just like that. Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν. Ούτε όταν δε βγάζουν πια καλούς δίσκους (υποκειμενικό), ουτε όταν γερασουν για συναυλίες (οι Stones παίζουν ακόμα), ούτε όταν φωνάξουν τα πιτσιρίκια «τόπο στα νιάτα», ούτε φυσικά όταν πάψει να βγάζει χρήματα απο αυτούς η βιομηχανία. Αλλά όταν θα αρχισουν να παράγουν, τον κακό μουσικόφιλο. Την κατάντια της φαρας μας. Εξηγούμαι.
Υπάρχει ένας μηχανισμός σε αυτο. Όταν περάσει η (συνήθως πρώτη, οι περισσότεροι δεν έχουν δεύτερη) ακμή του καλλιτέχνη, οι οπαδοί που τον ακολουθούν από την αρχή, αργούν πολύ να το αντιληφθούν. Συνεχίζουν να είναι ενεργοί και να ψάχνουν και άλλη νέα μουσική μεν, αλλά η αγάπη, αγάπη. Θα παω στο festival γιατι πραγματικα θελω να δω 8 απο τα 10 σχήματα, αλλά μην κοροιδευόμαστε, στο headliner είναι που θα τα σπασω. Αυτή είναι η φάση 1.
Η φάση 2 (a.k.a. το τελευταίο σκαλοπατι) είναι όταν έχεις φύγει από το περιβάλλον, δεν ασχολεισαι με σκηνές και παρακλάδια, πας σε 1 συναυλία το χρόνο (στης αγάπης ντε!) και δεν ασχολείσαι με οτιδήποτε καινούριο βγαίνει. Τι να σου πούνε τώρα αυτοι οι μπάχαλοι, εσύ ξέρεις καλύτερα και γενικότερα το γνωστό «Αυτάααα ήταν ρε τα συγκροτήματα!!» attitude. Συγχαρητήρια, είσαι πλέον η ντροπή της φυλής, φυτοζωείς ανάμεσα σε διψασμένους ανθρώπους που θέλουν να ακουστούν και σαν να μην έφτανε αυτό, το παίζεις και ιστορία από πάνω.
Φταις όμως εσύ; Εσύ είσαι ένα θύμα της αγαπης. Αυτοι έπρεπε να σου διδάξουν αξιοπρέπεια, όταν κατάλαβαν ότι έφαγαν τα ψωμιά τους, να βγουν και να μιλήσουν μόνο σε εσας, τους fans που τους λατρεύετε και να πουν «Αγαπούλες, finito la musica, passato la fiesta. Κάποια στιγμή θα συνέβαινε, δε θέλω όμως κατσουφιές, πάμε να κάνουμε ένα ωραίο επετειακό show, να τα σπάσουμε και να φύγουμε all guns blazing (pun intended)». Εκεί ναι, κάνε και αποχαιρετιστήρια, κάνε και εορταστικά, μαζί σου.
Για να μην αερολογούμε όμως, ας βάλουμε και αριθμούς, για να κάνουμε και τις αντιστοιχίες. Το original fanbase, είναι (κατα μεσο όρο τα πάντα αποδω και κάτω) οι 15ρηδες, 16ρηδες που έφτιαξαν τον πρώτο πυρήνα οπαδών, στο ξεκίνημα του συγκροτήματος. Προσωπική μου εκτιμηση είναι ότι η ηλικία που σταματάς να ψάχνεσαι λυσσασμένα για νέα μουσική είναι στα 30-35. Αυτό μας κάνει ότι η φάση 1 είναι κάπου στη 10ετία και η φάση 2 λίγο πριν την 20ετία. Δε θέλω να βγάλω πόρισμα, ότι πρέπει να σταματούν στα 10 ή 15 ή 20 χρονια, αυτό είναι κατά περίπτωση. Αλλά γιααα do the math με τα αγαπημένα σας συγκροτήματα...
The truth is out there

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...δηλαδη ο μεσος Ελληνας Μεταλλας γουσταρει να βλεπει την αγαπημενη του μπαντα να αλλαζει υφος σε καθε δισκο???...too good too be true και εσεις που κανετε τετοιες συζητησεις δε γεμιζετε ταξι!

Υ.Γ ΑΕΛΑΡΑ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ!

xEST

Hector Drone είπε...

Οι Machine Head, ομως, με αυτο το "to the hell and back" re-invention of themselves, απέδειξαν ότι μπορείς να παραμεινεις true artist για περισσότερο απο 15 χρόνια...
οι r.e.m. btw, διαλυθηκαν, εκτιμώ εγω, γιατί δεν έβγαιναν τα κουκιά κα ειχε μπουχτισει ο ένας τον άλλον... Αν ομως η Warner ειχε πλάνο στηριξης και money to spate, νομίζω θα έβρισκαν τη λύση (aka separate beds)