Ξέρω ότι συμβαίνει και σε άλλους. Δε θα ακούσεις κακή κουβέντα για αυτόν. Δεν ξέρω αν οι old timers metalheads του χρεώνουν ακόμα την καταστροφή του heavy metal, ως βασικό μέλος του grunge, αλλά καθώς αυτή η σκέψη είναι θλιβερή, δε θέλω να τη βάλω στην εξίσωση. Ταυτόχρονα, όσοι από εμάς (τους heavy και ασήκωτους ντε!) τον γουστάρουμε, τα τραγούδια του είναι στην καλύτερη περίπτωση η επιλογή μας για να χαλαρώσουμε από τις δίκασες και τις γκαρίλες. Έχω θετική προδιάθεση απέναντί τους, αλλά πρέπει να με πετύχεις σε πολύ high και alternative διάθεση για να φορέσω μπλουζάκι τους. Σε κάθε περίπτωση, αν ήταν στη θέση του Grohl οποισδήποτε άλλος, με ακριβως την ίδια φωνή, τις ίδιες συνθέσεις, το ίδιο συγκρότημα και την ίδια επιτυχία, αποκλείεται να κάναμε αυτή τη συζήτηση τώρα.
Οπότε επανερχόμαστε στην αρχή. Γιατί είμαστε fans του Dave Grohl?
- Γιατί είναι true. Μακριά από τη στερεοτυπική ερμηνεία που δίνουμε στον όρο, είναι ο τύπος που θα δηλώσει ότι του αρέσει το τάδε πράγμα και θα τον πιστέψεις. Δε θα σου πει commercial μπαρούφες και δε θα ντραπει να παραδεχτεί ότι θεωρεί χαζό το όνομα του συγκροτήματός του.
- Γιατί έχει καταπληκτικο γούστο. Εδώ είναι που κυρίως ταυτιζόμαστε εμείς. Είναι βαμμενος metalhead, χωρίς καμία αμφιβολία και δε χάνει ευκαιρία να το φωνάξει. Θα προσκυνήσει με τον ίδιο τρόπο όπως και εμείς τους ήρωες, με τη διαφορά ότι αυτός μπορεί να βγει και να πιεί μαζί τους. Μας διαόλισε με το Probot, έδειξε ότι μπορεί, αλλά για κάποιο δικό του λόγο, δε θέλει να το κάνει συνέχεια.
- Γιατί όταν αφηγείται ιστορίες, με τις κινησεις του σώματος και ειδικά όταν βάζει το μαλλί πίσω απο το αυτί του, είναι ΙΔΙΟΣ ο Αρβανίτης.
- Γιατί ηχογράφησε τον τελευταίο του δίσκο, στο γκαράζ του σπιτιού του, έβαλε τον Butch Vig να παιδεύεται με τα αναλογικά μηχανήματα, τις μαγνητοταινίες, τα ξυραφάκια και την κολλητική ταινία (άλλο που δεν ηθελε και αυτός) και είχε ένα τόοοσο χαλαρό attitude όταν συνυπήρχε με τους bandmates του, τον Novoselic, τα παιδιά του, και τις οικογενειές τους που μαζεύονταν για barbeque (πωπω, εχω γεράσει λεμε).
- Γιατί τη σκηνή την έχει. Είτε ως drummer, είτε ως κιθαρίστας/τραγουδιστής, παίζει για τη φανέλα και χτυπιέται για όλους τους σωστούς λόγους.
- Για το “how the fuck did this band get so fucking big?” που ρώτησε το κονο των 85.000 που έκαναν sold out το Wembley για να τους δουν. Φαίνεται ότι πραγματικά δεν το χωνεύει και τον πιστεύω.
- Γιατί αν δεις αυτό το adorable βιντεάκι, δε χρειάζεται να γράψει κανείς τίποτα περισσότερο. Απλά εύχεσαι να τον πετύχεις κάπου έξω και να τον κεράσεις μπύρες.
Τώρα που το ξαναδιάβασα όλο, μάλλον θα βάλω να ακούσω το “Wasting Light” άλλη μια φορα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου