Gaga in rock – Με μας είσαι ρε, ή με τους άλλους;

Το γυροφέρνω στο κεφάλι μου, μήνες. Στην αρχη ήμουν ζεστός. Τωρα τελευταία όμως, το απέφευγα. Πίστευα ότι το είχα ζαλίσει υπερβολικά, άσε που η υπερπροβολή στα «δικά μας» media είχε γίνει κουραστική. Αυτή η καψούρα της Lady Gaga με το heavy metal, βρισκόταν παντού.
Από κουτσομπολίστικα sites, μέχρι έγκριτα περιοδικά, έστω και χιουμοριστικά, δεν υπάρχει έκδοση που να μην έχει κάποια απόδειξη αγάπης και εκτίμησης της δεσποινίδος για τα ιερά μας τέρατα. Στην αρχή, το σκέφτηκα ψυχραιμα. Δεν είναι κάτι απίθανο να συμβεί, και εμένα μου αρέσουν οι Saxon, γιατί να μην αρέσουν και σε αυτή. Καταλαβαίνω γιατί ο καθένας θα γούσταρε το κέφι του κοινού σε μια οποιαδήποτε Iron Maiden συναυλία, φυσικά και θα το εκτιμήσει ο κάθε performing artist. Έκανα την έρευνά μου (χάζεψα τη Wikipedia πινοντας καφέ) και είδα ότι στα πρώτα της βήματα on stage, πειραματιζόταν με ναρκωτικά και έκανε pole dancing με κομμάτια των Black Sabbath. Είμαι σίγουρος ότι οι λεπτομέρειες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες, αλλά ας μην το μεγαλοποιούμε. Είπαμε, αυτή η μουσική αρέσει σε εκατομμύρια, ένας πάνω, ένας κάτω, δεν τρέχει τίποτα. Ναι, αλλά αυτή δεν είναι δικιά μας. Δεν παίζει metal. Είναι το νέο τέρας της mainstream pop. Σε παλιές εποχές, θα ήταν ο εχθρός. Ευτυχώς τα έχουμε ξεπεράσει αυτά, αν κάτι είναι cross genre γαμάτο, όλοι το αναγνωρίζουν. Τωρα, γιατι κάνει σε εμάς τόση εντύπωση, δεν το ξέρω. Ίσως τελικά και να μην τα έχουμε ξεπεράσει και τόσο.
Το ενδιαφέρον όμως δεν είναι αυτό. Το ότι ένας mainstream καλλιτέχνης κάνει pro rock δηλώσεις, είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να ζήσουμε. Τι γίνεται όμως με το αντίθετο; Η σχέση αγάπης που συζητάμε, πιστεύω πως είναι both ways. Εμείς όμως, το παίζουμε δύσκολοι. Η Gaga εκδήλωσε τα συναισθήματά της, εμείς κάνουμε νάζια επιπέδου 1ης Γυμνασίου «Κοριτσάκι θες να τα φτιάξουμε; - Α δεν ξερω, θα σου πω στο τρίτο διάλειμμα». Το γεγονός είναι ότι κάτι υπάρχει. Μια φλόγα, ένα σκίρτημα. Θα το πω και ας πέσουν γιαούρτια. Στην αρχή, νόμιζα ότι ήμουν μόνος. Γούσταρα Gaga, το έκρυβα και όλα κυλούσαν ρολόι. Σιγά σιγά όμως εμφανίζονται και άλλοι και λέω να βγω από την ντουλάπα, που λένε και στο χωριό μου. Δε θα τα καταφέρω τόσο εντυπωσιακά όσο ο Ol Drake των Evile, που έκατσε και έφτιαξε καινούρια, heavy μουσική για τα “The Edge Of Glory” και “Born This Way”. Θα αρκεστώ στο να απολαμβάνω τις extreme εμφανίσεις with a cause, την old school Roxette προσέγγιση του original “Born This Way”, το να ακούω το “Hair” διψήφιο αριθμό την ημέρα, να βάζω σε ξεχωριστή κατηγορία τις ζωντανές τηλεοπτικές εμφανίσεις που του δίνει το πραγματικό του νόημα και να προπαγανδίζω ότι αν είχε μια στοιχειώδη ρυθμικη πλάτη με κιθαρες, ο Bon Jovi θα έκοβε τον κώλο του για να το έχει σε δίσκο του.
Ε, όπως και να το κάνουμε όταν κάποιος καλλιτέχνης εμφανίζεται (από εξώφυλλο μέχρι newsflash) ταυτόχρονα στο Rolling Stone, στο Terrorizer, στο G.r.a.f.i.a. και στη Σούπερ Κατερίνα, δε μπορεί να είναι τυχαίος...