Let freedom ring with the strings of your martyr and spit it out over California on a replica last serenade – καλό δρόμο ρε Monte…

Ψάξε να βρεις ποιος από όλο αυτό τον κόσμο δεν είναι μουσικός και θα σου δείξω το Monte Conner. Θυμάσαι πόσο πολύ σου άρεσε το Roadrunner United? Και του Monte Conner του άρεσε, γι’ αυτό το έφτιαξε κιόλας. Μπορεί και να είναι η σημειολογική είδηση της χρονιάς, αλλά σε μια εποχή που τα σοβαρότερα προβλήματα δε σηκώνουν τέτοιες πολυτέλειες, ίσως πέρασε κάπως στο ντούκου.
 Ο Monte Conner από προχτές, μετά από 25 χρόνια, δε θα σηκωθεί το πρωί να πάει στο γραφείο του στη Roadrunner Records.
 Ο τύπος που ναι μεν είχε έναν super corporate τίτλο (senior vice president A&R executive manager turbodiesel extraordinaire megaboss obey your master) αλλά επί της ουσίας είχε το μυαλό και το αυτί να ξεχωρίζει δυόμιση δεκαετίες τώρα ποια συγκροτήματα αξίζουν το λευκό/κόκκινο σηματάκι της Roadrunner Records στο πίσω μέρος του cd τους, από την Τετάρτη που μας πέρασε, δεν ανήκει στο team που ο ίδιος έστησε.
Η business πλευρά του πράγματος λέει ότι μέσα στη γενική αναδιάρθρωση που επέβαλε η μαμά Warner στο θυγατρικό φασαριόζικο παιδάκι της, περίπου 30 άτομα worldwide έφυγαν και αρκετά παραρτήματα έκλεισαν, με το αγγλικό συμπεριλαμβανόμενο. Ακούγεται υπερκαταστροφικό, αλλά δεν είναι. Στα τεράστια μεγέθη των πολυεθνικών (που ακόμα και με το πλήγμα στη δισκογραφία, τα οικονομικά σύνολα παραμένουν γαμωhuge), υποθέτω ότι ήταν μια απλή αντιπαραβολή δυο διαγραμμάτων σε excel. Στο ένα θα λέει ότι το τάδε νούμερο θέλαμε να είναι φέτος 45. Πόσο είναι; 38. Οκ, το κλείνουμε. Just like that. Θυμίζουμε το fact ότι η Warner είχε αγοράσει το 2006 τη Roadrunner μόνο και μόνο επειδή είχε τα 2 πρώτα albums των Nickelback. Να το χέσω και το metal, και τους Slipknot που πουλάνε πολύ και όλα. Για τα 2 Nickelback. Φαίνεται άμπαλο, αλλά το cash flow έχει αντίθετη γνώμη, που μετράει περισσότερο από τη δική σου και τη δική μου.
 Δεν έχει νόημα να απαριθμήσω τα συγκροτήματα που ο Conner έφερε στο φως, google it. Θα αρκεστώ να πω ότι προφανώς ο τύπος έκανε τη dream job την ίδια, και με θαυμαστά αποτελέσματα. Πιστεύω επίσης, ότι το πλήγμα είναι για την εταιρεία, όχι για τον ίδιο, αφενός επειδή θα πήρε αποζημίωση περίπου ίση με την αξία των ζωτικών μου οργάνων στη μαύρη αγορά και αφετέρου με το θρυλικό status που έχει, μπορεί να κάνει οτιδήποτε γουστάρει στη βιομηχανία. 
Τώρα, γιατί μου έχει κολλήσει εμένα, ότι θα κάνει κάτι on his own, δεν ξέρω. Είναι δεδομένο ότι οποιοσδήποτε στο χώρο θα κόβεται να δουλέψει μαζί του. Κι εγώ επίσης, οπότε Monte, αν διαβάζεις, ρίξε ένα τηλέφωνο.
 Και κοίτα να δεις που οι Machine Head αυτό τον καιρό είναι between labels βρε παιδί μου…