"The onomatopoeia of a heavily palm muted distorted guitar chord which is usually played as but not limited to a 4 string double octave powerchord, and as a result sounds much more metallic and sonically present than a 'chug' 'chugga' or 'djun' per se". Μάλιστα. Ακόμα και αν δεν είχες ιδέα, ο επίσημος ορισμός του djent, σε βάζει front row στην "Εκδίκηση των Nerds - The Metal Chronicles". Τι σημαίνει όμως στ' αλήθεια αυτό; Στα δικά μου αυτιά, το djent είναι αυτό που λείπει από τους Meshuggah. Μια παράκαμψη από τη μουντίλα, τον συνεχές βόμβο της μουσικής τους. Diverse σημεία, στρατηγικά τοποθετημένα, ώστε τα κομμάτια να αναπνέουν και να γίνονται τραγούδια. Δε μπορώ να προσάψω μειονέκτημα στους Σουηδούς, αλλά πολύ δύσκολα μπορώ να ακούσω ολόκληρο δίσκο. Στις djent μπάντες, βρήκα το φάρμακό μου, με τη μορφή των φωνητικών (τόσο ηχητικά, όσο και γραμμές), που παραπέμπουν σε Coheed And Cambria, Enter Shikari, μη σου πω και AFI.
Αυτά τα λεω εγώ. Τι λέει η ιστορία;
Ο Misha Mansoor, πριν 5 χρόνια περίπου, ήταν ένα science geek που άκουγε Meshuggah. Μοιράζοντας τις ώρες που περνούσε στο δωμάτιό του (όλες τις εκτός σχολείου δηλαδη) μεταξύ του Warcraft και του Pro Tools, είχε κολλήσει με τον εργαστηριακό ήχο του Fredrik Thordendal και πάλευε να τον αναπαράγει. Τις φορές που κατάφερνε να φτιάξει κάτι ενδιαφέρον, το μοιραζόταν με τους φίλους του - online βεβαίως. Το hobby του βρήκε μιμητές και ξαφνικά, δημιουργήθηκε το πρώτο αποκλειστικά διαδικτυακό metal ιδίωμα. Ο κόσμος έχει αλλάξει και όπως παλιά τα μουσικά ιδιώματα είχαν γεωγραφικά χαρακτηριστικά, (τα delta blues ανήκουν στο Mississippi, το hair metal στη Sunset Strip, το NWOSDM στο Gothenburg κλπ), τώρα πια το djent δε γνωρίζει όρια.
Οι bedroom metallers έχουν άπειρο χρόνο (κανείς δεν τους καλεί σε parties), πρόσβαση στην τεχνολογία, το wit να την κουμαντάρουν και πολλή συσσωρευμένη ενέργεια. Ο συνδυασμός, τελειομανία του nerd / υπολογιστικό software / Meshuggah βάση, οδηγεί σε υψηλής ποιότητας ηχογραφήσεις που δεν απαιτούν αντίστοιχο κόστος. Όπως δηλώνει ο Sander Dieleman, webmaster του http://got-djent.com (site - ευαγγέλιο του ιδιώματος) στη βρετανική The Guardian, "Το internet δίνει στους νέους καλλιτέχνες τη δυνατότητα να μοιραστούν άνετα τη μουσική τους και είναι πολύ εύκολο να πετύχεις επαγγελματικής ποιότητας ηχογράφηση στο δωμάτιό σου. Το μόνο που χρειάζεσαι για να παίξεις djent, είναι μια κιθάρα, ένας υπολογιστής, το κατάλληλο software και γείτονες με κατανόηση".
Όσο συνέχιζε λοιπόν ο ήρωάς μας να post-άρει μουσικές, βρέθηκαν και άλλοι μουσικοί με αντίστοιχες ανησυχίες και μια κάποια social life άρχιζε να σχηματίζεται. Κανονικά συγκροτήματα, κυκλοφορίες, μέχρι και περιοδείες. Οι Periphery (το συγκρότημα του Mansoor) θεωρούνται από τους κορυφαίους εκπροσώπους και η φήμη τους ξεπέρασε (ποιά γεωγραφικά όρια?) τον στενό geek κύκλο, και φέτος το καλοκαίρι συμμετέχουν στο Sonisphere. Αντίπαλο δεος, οι TesseracT, αγαπημένοι του Devin Townsend, που έχουν έτοιμο τον πρώτο τους δίσκο και αναμένεται να ακούσουμε πολλά για αυτούς φέτος.
Βέβαια, με όλα αυτά δημιουργείται ένα παράδοξο. Πως βγάζεις τούτα τα χάπατα από το ανήλιαγο δωμάτιο στο rock n roll κόσμο; Φαντάζομαι φορτώνοντας xBox στο tour bus και τα επεισόδια του "Big Bang Theory" σε ένα hard drive. Ο ίδιος ο Mansoor λέει ότι το 95% του κοινού στις συναυλίες τους είναι bedroom musicians ή gear nerds σαν αυτόν. Συγκεκριμένα "Οι άλλες μπάντες έχουν groupies, εμείς έχουμε τύπους που ρωτάνε τι χορδες χρησιμοποιώ ή σε τι software ηχογραφούμε". What can you do?
Δεν ξέρω αν στο τέλος της μέρας ο nerd θα κερδίσει σεβασμό και το κορίτσι όπως στις αμερικάνικες teen movies, ξέρω όμως ότι στη νέα εποχή, που η παραδοσιακή δισκογραφία πεθαίνει, ο ευρηματικός και ικανός είναι αυτός που θα επιβιώσει και ο ξεροκέφαλος δεινόσαυρος θα ετοιμάζεται να γίνει απολίθωμα.
Ίσως να ήταν ένα απλό τυπογραφικό λάθος all along, και αυτό που ήθελαν να πουν οι Γραφές να ήταν ¨And the geek shall inherit the Earth"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου