Ψάχνοντας με μικροσκόπιο τη στιγμή της χρονιάς...

Μου τρέχουν τα σάλια. Ακούω ηχογραφημένο το Rock Show του BBC1 με τον Dan Carter, που έχει καλεσμένους στο studio τους Dillinger Escape Plan. Είμαι ένα βήμα πριν την drooling αφυδάτωση, όταν του κάνουν ένα exclusive live session, επιτόπου. Έρχονται οι Dillinger στο studio σου και παίζουν και μερικά κομμάτια. Μόνο στην Αγγλία υπάρχει θεός.
Όλως τυχαίως, ο συγκεκριμένος Brit θεός, έριξε τα μάτια του και στην Αθήνα τουλάχιστον για αυτό το Σάββατο. Η συναυλία των Dillinger Escape Plan δεν είναι από αυτές που ξεχνιούνται. Το λέω από τώρα, είμαι σίγουρος θα έχω την ίδια γνώμη και αφού τελειώσει. Αν βέβαια δεν μου πατήσει το κεφάλι ο Greg Puciato και πάθω καμιά διάσειση. Φοβερό memorabilia από live ε?
Σοβαρά τώρα, ποιός το βλέπει απλά σαν συναυλία? Γιατι έχω την εντύπωση πως ο κάθε ένας εκει μέσα ξέρει πολύ καλά, ότι θα δει κάτι που δε θα ξεπεράσει ποτέ? Πόσο συχνά μας επισκέπτονται οι αρχηγοί ενός σύγχρονου μουσικού κινήματος? Ποιός θα καταφέρει να ξεκολλήσει τα μάτια από τη σκηνή? Γιατί είμαι σίγουρος ότι θα έχω την εντύπωση ότι κράτησε 10 λεπτά? Να πιω μπύρες πριν το live ή όχι?
Tough shit...περισσότερο παραλήρημα after...