Erlen Meyer - Upgrade στο μίσος με γαλλική εσάνς

Πως γίνεται να μην κολλήσεις με αυτό το εξώφυλλο; Πόσο φυσιολογικό είναι να γράψουν στο internet ότι είχε χρόνια να ταιριάξει τόσο εικόνα με μουσική; Πόσο ωραίο είναι που ανάμεσα σε τόσα albums για τα οποία προσπαθούν να γράψουν "σωστά", εδώ οι online γραφιάδες ξεσαλώνουν; Πόσο απελευθερωτικό θα είναι επιτέλους να ξεφύγουμε από αυτό το ανούσιο "αντικειμενικό" γράψιμο; Σε απλό κόσμο μιλάς, που είτε είναι ήδη, είτε θα μπορούσε να γίνει φίλος σου. Αν νομίζεις ότι κάνεις επαγγελματική καριέρα γράφοντας για post hardcore, ξεκαβάλα, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
Είμαι βέβαιος, ούτε οι Erlen Meyer το βλέπουν έτσι. Δες μούτρα στις φωτογραφίες και θα καταλάβεις. Έχουμε ξαναπεί για το πόσο είναι όλη η ουσία εκείνοι οι τύποι που θέλουν μόνο να βγάλουν κάτι από μέσα τους. Σαν αυτούς, κάτι μαύρο και γκρι, εκρηκτικά και ανίερα σπλατσαρισμένο πάνω σε λευκό χαρτί.
Απλωτό, αργό, υπέρβαρο, με καταστροφικά περάσματα και στοιχειωμένες απαγγελίες μίσους, όλα στα γαλλικά. Τα βατραχοανέκδοτα μπορούν, τουλάχιστον στο χώρο μας, οι εγγλέζοι να τα κλειδώσουν σε ένα σεντούκι στον πάτο της θάλασσας, δεν έχουν heavy μούτρα να τους μιλούν τα τελευταία χρόνια.
Κάποιος έγραψε ότι οι Meyer είναι οι Kvelertak του post hardcore, εννοώντας το πάρτο-στα-μούτρα-όταν-δεν-το-περιμένεις ύφος του ομότιτλου ντεμπούτου, και έτσι ακριβώς είναι.
Αν αγαπάς τους Isis, τους Botch, τους Mouth Of The Architect, τους Buried Inside και τους Fall Of Efrafa όσο κι εγώ, κάνε λίγο χώρο στο πιο μαύρο σημείο της καρδιάς σου, δε θα πάει χαμένος.