The Icon Series - Josh Homme

Πετάω τη σκούφια μου για κάτι τέτοια. Ο Homme είναι ακριβώς ο τυπάς που ανήκει στην Icon σειρά και ο φίλος και αδερφός Άρης (a.k.a. Mad για τους Metal AMers) είναι ακριβώς αυτός που ξέρει το γιατί. Η λίστα των guests ανανεώνεται και προσωπικά μόνο να καμαρώνω μπορώ, με τόσους skilled και με ψυχή γραφιάδες που υπάρχουν εκεί έξω. Φτιάχνω καφέ και αράζω να διαβάσω και εγώ...


 “Joshua Michael Homme (born May 17, 1973) is an American rock musician, and record producer.” 

Ο λόγος που οι Kyuss ακούγονταν έτσι. Ο άνθρωπος που έβαλε ένα, απολύτως δικαιολογημένα, προηγούμενο icon, τον Dave Grohl, να ηχογραφήσει την καλύτερή του δουλειά (“Songs For The Deaf”). Ωραία, και μετά; Μετά οι Arctic Monkeys. Λίγο πιο μετά οι Them Crooked Vultures, το απίστευτο τρίο με Dave Grohl (έλα που δεν το έβλεπες) και τον John Paul Jones. Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή. 
 Στην τρυφερή ηλικία των 15, μαζί με άλλους 2, φτιάχνει αυτό που μετά από λίγους μήνες θα λεγόταν Kyuss. Και η λέξη φτιάχνει χρησιμοποιήθηκε κυριολεκτικά, δημιουργεί κάτι που μέχρι τότε δεν το είχες ακούσει ξανά. Παρθενογένεση; Δεν νομίζω, αλλά σίγουρα κάτι πρωτοπόρο. Αυτός ο ήχος της κιθάρας, ο ενισχυτής για μπάσο, η φωνή από το υπερπέραν (πόσο αλήτικο αυτό), δεν σε αφήνουν, σε τραβάνε στην έρημο… 
Μέχρι εδώ όλα καλά. Μας τα έχουν πει και άλλοι όμως, είναι γεγονός. Στην ουσία, τώρα αρχίζει η ιστορία όμως. Επειδή τώρα είναι στην δική του μπάντα. Gamma Ray αρχικά (ναι, κοντέψανε να φάνε μήνυση από τους ήδη υπάρχοντες), και αλλαγή του ονόματος σε Queens Of The Stone Age. Αυτό ήταν. Οδοστρωτήρας. Αρχίζει ξεκάθαρα χωρίς να έχει τινάξει εντελώς την σκόνη από τους Kyuss, συνεχίζει αυτολογοκρίνοντας τον εαυτό του στο “Rated R” (όποιος ακούσει το “Feel Good Hit Of The Summer” και βρει ποιος κάνει δεύτερα φωνητικά, χωρίς να κλέψει, κερδίζει 12μηνη συνδρομή στο blog), ανεβάζει τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη με το “Songs For The Deaf” (με απίστευτο lineup βέβαια), και μετά έρχεται και το αγαπημένο μου “Lullabies To Paralyze”. 15 χρόνια επιτυχίες, αλλά φτάνει αυτό; Καλή η απαρίθμηση, αλλά δεν είναι αυτό που τον έφερε εδώ σήμερα. 
Μιλάμε για έναν εναλλακτικό άνθρωπο. Σκέφτεται διαφορετικά. Γράφει αυτό που αισθάνεται, δεν κάθεται σε φόρμες, δεν βλέπει έτσι την μουσική. Του ζήτησαν οι Arctic Monkeys να κάνει παραγωγή ένα κομμάτι από τον 3ο δίσκο τους (“Humbug”). Γούσταρε τόσο πολύ την μπάντα, που τους τράβηξε στην αμέρικα, και έκανε παραγωγή τον μισό δίσκο. Τους άλλαξε το dna, αλλά με την καλή έννοια. 
Τζάμαρε απίστευτα με την PJ Harvey στα Desert Sessions λες και παίζει blues 30 χρόνια. Και ίσως σπίτι του να παίζει. 
Stoner, indie, blues, classic rock, και ποιος ξέρει τι θα δούμε ακόμα. Είναι idol επειδή ελάχιστοι έχουν παίξει μπάλα σε τόσο διαφορετικά γήπεδα, επειδή αρνήθηκε το distortion, αλλά δεν έχασε σε δύναμη, επειδή ξαναέβαλε τον μπασίστα των Led Zeppelin (!!) σε περιοδεία. Επειδή το ζήτημα της μουσικής για αυτόν παραμένει θέμα συναισθήματος, και όχι τεχνολογίας. Ανοιχτόμυαλη μουσική, για ανοιχτόμυαλο ακροατήριο.. 


 Mad