The power of the troll compels you! – Malevolent ενέργεια, ή ανθρώπινη συμπεριφορά;

Δεν ξέρω εγώ από αυτά. Αν και συμμετέχω καιρό στα κοινά του διαδικτύου, δεν είχα ασχοληθεί σε βάθος με την υπόθεση troll. Ήξερα τον όρο και σε γενικές γραμμές, ότι πρόκειται για κάποιον χαζό, που γαμάει τη συζήτηση. Αλλά μέχρι εκεί. Έτυχε όμως και κάναμε μια σχετική συζήτηση πρόσφατα, που παρατηρούσαμε ένα περιστατικό και το κοίταξα λίγο πιο σοβαρά το θέμα.
Καταρχήν δεν είχα ιδέα ότι έχει τόσο μεγάλες διαστάσεις παγκοσμίως. Άρθρα επί άρθρων, ορισμός του trolling σύμφωνα με τον έναν, διαφωνίες για τον ορισμό από τον άλλον, προτεινόμενες ενέργειες αντιμετώπισης με διαβαθμίσεις αποτελεσματικότητας και άλλα τέτοια FBI κόλπα. Ακόμα και τώρα που το γράφω, μου φαίνεται υπερβολικό. Αν και αναγνωρίζω τη ζημιά που προκαλείται.
Ήμουν τυχερός, γιατί το προαναφερθέν troll που παρατηρούσα, είναι μάχιμο, καθαρόαιμο, με ιστορικό και περγαμηνές, που είχε τον τρόπο του. Όντως, είχε δυνατότητες να παρέμβει στη ροή της συζήτησης και να την εκτρέψει for the fun of it, αυτό δηλαδή που κάνουν τα αθώα trolls. Δεν ξέρω αν υπάρχει κίνημα στρατευμένων trolls, που μποϊκοτάρουν στοχευμένα, αλλά φαντάζομαι θα υπάρχει. Ομολογώ ότι εκνευρίστηκα, κυρίως επειδή έπρεπε να ξοδέψω παραπάνω ενέργεια για να μείνω focused και να μη χάσω τη ροή. Πως τα παίρνεις στην κίνηση, όταν χώνονται πεζοί και μηχανάκια από παντού, εσύ θες να φτάσεις κάπου σύντομα και κολλάει όλο το σύστημα ένας ταρίφας, που όλο σταματάει δεξιά για να πάρει διπλή κούρσα; Κάτι τέτοιο.
Επίσης, καταλαβαίνω απόλυτα γιατί δε θέλει κάποιος να δικαιώσει το troll, δείχνοντας τον εκνευρισμό του. Οι ειδικοί το λένε αυτό «Μην ταϊζεις το troll». Τι κάνεις όμως όταν και το τάισμα, και το μη τάισμα σου βγαίνουν σε κακό; Συνεχίζεις την κουβέντα και το troll βρίσκει τροφή. Σταματάς την κουβέντα και το troll κερδίζει. Οι ίδιοι ειδικοί λένε ότι πρέπει να το αγνοήσεις. Μετά από λίγο, αν δε βρίσκει ανταπόκριση, θα φύγει από μόνο του. Άμα είναι όμως να μου έχει σπάσει τα νεύρα μέχρι τότε, να το χέσω. Και συνεχίζεται η ατελείωτη κουβέντα για το trolling σαν παθογένεια του διαδικτύου.
Έχω την εντύπωση ότι το βλέπουμε λάθος το πράγμα από τη βάση του. Η Wikipedia έχει ένα μεγάλο λήμμα για τα trolls. Με πολλές παραπομπές σε άρθρα πολύ κόσμου για το ίδιο θέμα. Που όλοι το αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά. Σαν κάτι απειλητικό και επικίνδυνο. Υποθέτω ο politically correct κόσμος που ζούμε δε μπορεί να συμβιβαστεί με αυτή τη μάστιγα. Πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας νιώθουν violated από το troll. Από αυτόν. Ποιόν δηλαδή;
Από τον αγνό ΜΑΛΑΚΑ συνάνθρωπο! Όσο εκνευριστικά είναι τα trolls, άλλο τόσο είναι αυτή η αντίδραση που έχουμε όλοι, σαν 7χρονο κοριτσάκι που ο συμμαθητής Κωστάκης της πέταξε τσίχλα στα μαλλιά. Και όσο τσιρίζει αυτή, τόσο συνεχίζει ο Κωστάκης. Ένα παραγωγικό troll, δεν είναι ούτε κάποια evil εξωγήινη ράτσα, ούτε κάποιος επαγγελματίας silent assassin σε jihad αποστολή. Είναι άλλος ένας από τους πολλούς μαλάκες που ζουν ανάμεσά μας. Που του αρέσει το internet και είναι στοιχειωδώς εύστροφος ώστε να ξέρει πώς να κάνει μια κατάσταση κώλο. Που έχει κουραστεί να παίζει το πουλάκι του και πειράζει τα άλλα παιδάκια. Δεν είναι θέμα κοινωνιολογικής ανάλυσης, δε χρήζει ψυχοθεραπείας, είναι ο γνωστός που όλοι έχουμε. Ο τύπος που ξέρουμε από την πρώτη δημοτικού. Που αδυνατεί να απασχοληθεί μόνος του και ζητιανεύει την προσοχή των άλλων.
Υπάρχει συντριπτικό ποσοστό γονέων εκεί έξω, που είναι εντυπωσιακά ανίκανοι να αναθρέψουν τα παιδιά τους με τρόπο που να μην γίνουν κομπλεξικά μαλακίδια (πιθανότατα επειδή είναι και οι ίδιοι τέτοια) και βιώνουμε τώρα το αποτέλεσμα και στο διαδίκτυο. Ναι, εκτίθεσαι δημόσια όταν κάνεις κάτι online. Προσπαθείς όσο μπορείς, για να φτάσει αυτό που κάνεις σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Δέξου και το ενδεχόμενο κάποιοι από αυτούς να είναι και μαλάκες. Και να κολλήσουν στους followers σου και να trollάρουν. It. Fucking. Happens.
Όσο πιο cool είσαι εσύ, τόσο λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζεις για το troll. Στην τελική, κράτα στα στατιστικά σου την επίσκεψη του και μη χολοσκάς. Αλλά κυρίως, μη μυξοκλαίς.