Πριν φτάσουμε όμως εκεί, υπάρχει και κάτι άλλο. Και γιατί χρειαζόμαστε την αναγνώριση δηλσδη; Απο που και ως που έχουμε ανάγκη την πιστοποίηση της ύπαρξης μας απο μια μάζα που δε μας ξέρει και δε θέλει να μας μάθει; Μια χαρά δεν τα καταφέρνουμε τόσες δεκαετίες και μόνοι μας; Κατα πρώτον, όντως δεν έχουμε (πολύ οπαδικο αυτο) ανάγκη κανέναν. Κατά δεύτερον όμως, αν αλήθεια δεν είχαμε ανάγκη κανέναν, δε θα κάναμε τέτοιες συζητήσεις. Προφανώς η παραγωγή δισκογραφημάτων και οι περιοδείες, δε χρειάζονται τίποτα από όλα αυτά. Μπορώ να καταλάβω όμως την ανάγκη ανθρώπων που μοχθούν και επενδύουν χρόνο, αίμα, ζωές και χρήμα σε κάτι που αγαπούν, να μην ανέχονται να αντιμετωπίζονται ως κάτι άνευ σημασίας. Να σου πω όμως κάτι; Εφοσον ο όγκος μας σαν φυλη είναι σημαντικό μέγεθος, έχουμε τα δικά μας media, εταιρείες, επαγγελματικά outfits και φυσικά fanbase, που αναγνωρίζει τις προσπάθειες και αποθεώνει, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Ακριβώς όμως επειδή είναι «δικό μας», μοιραία εχει μειωμένο credibility. Ακούγεται άσχημο, αλλά είναι η αλήθεια. Δες παράδειγμα από την καθημερινότητά σου. Το ίδιο είναι να έρθει ο κολλητός σου ο Τάκης ο Devastator και να σου πει ότι οι Slayer είναι θεοί, και το ίδιο είναι να σου πει ο indie παραγωγός στο ραδιοσταθμό που ανήκεις, ότι τον εντυπωσίασαν οι Sarabante που μετέδωσες προχτές;
Εδώ κρύβεται μια παγίδα. Καθοδηγούμενοι (συνειδητά ή όχι) από αυτή τη σκέψη, πολλοί ασυμβίβαστοι rock n roll καλλιτέχνες, αφέθηκαν στα χερια γλοιωδών money maker managers, που τους ξήλωσαν τα γαλόνια, τους υποβίβασαν στα μάτια του κοινού τους και τους έστρεψαν μακριά από όσα πρέσβευαν, με το καρότο της mainstream επιτυχίας. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι αυτός ο τρόπος δεν αποδίδει. Γι’ αυτό και είναι ακόμα ισχυρό το ‘my way or the highway’ attitude που μπορει να μη σε κάνει πλούσιο, αλλά σε κρατάει με το κεφάλι ψηλά.
Και από αυτό το σημείο και μετα, αρχίζουν οι περίτεχνες ντρίπλες. Ο κ. Darski είναι ένας ισχυρογνώμων extreme μουσικός καριέρας και μέχρι φέτος, τέντωνε το shock factor στους οπαδους των Behemoth μόνο. Είχε τις πανοπλίες του, τις μάσκες του, τα φανταστικά videoclips του και φυσικά τη σωστή μουσική για να τα ντύσει όλα αυτα. Περίπου όπως όλοι οι συναδελφοί του πάνω – κάτω δηλαδή. Από την εποχή όμως που τα mainstream πολωνικά media ασχολούνταν με τη συναισθηματική του σχέση με μια διάσημη pop τηλεπερσόνα, το πράγμα πήρε άλλη στροφή. Paparazzi σε κοινές εμφανίσεις, τα μεσημεριανά της Πολωνίας είχαν βρει νέο κεντρικό θέμα και ο Darski, έχω την εντύπωση ότι είδε ένα δρόμο να ανοίγεται μπροστά του. Δεν πιστεύω ότι εντυπωσιάστηκε απο τη δημοσιότητα και την αποζητουσε, αλλά το ότι η metal υπόστασή του δεν αγνοήθηκε (αντιθέτως), ήταν δέλεαρ για να μην κόψει μαχαίρι τη σχέση που τα media κυνηγούσαν να χτίσουν μαζί του. Έλα στη θέση του. Με το χέρι στην καρδιά, σου φαίνεται σιχαμένα απωθητικό, τα ελληνικα ΜΜΕ (σοβαρά και μη), να έχουν εσένα σαν το metal πρόσωπο της χώρας; Να έχεις την ευκαιρια να περάσεις επιτέλους τη σωστή εικόνα για το DNA της φυλής και να παψει ο κόσμος να σχηματίζει εκ των προτέρων άποψη για τη ζωή και την προσωπικότητά μας, βασιζόμενος στις εκπομπές της Σεμίνας Διγενή και του Κώστα Χαρδαβέλλα «Σατανισμός και Σκληρό Ροκ»; Δεν ακούγεται και τόσο άσχημο ε;
Ο κύριος Darski λοιπόν, περασε μαζι με τα media, το χωρισμό του, τη λευχαιμία, τη μεταμόσχευση, τις δίκες για το σκίσιμο μιας Βίβλου σε συναυλία των Behemoth και εσχάτως, πήρε και μια θέση στο πανελ του Polish Idol, για την οποία φωτογραφήθηκε για το Newsweek της χωρας του. Δεν ξέρω πως θα πάει αυτό, αλλά ανυπομονώ να αρχίσουν να ανεβαίνουν στο YouTube τα επεισόδια, με τα wannabe idols του «σοβαρου» ρεπερτορίου να αμφισβητούν την ιδιότητα του ως κριτη (αφου αυτος γκαρίζει), τα δεδομένα άπειρα φρίκουλα – οπαδούς των Behemoth που θα πανε και θα brutalιάζουν στις οντισιόν, και τις αλληλεπιδράσεις με τους άλλους κριτές. Αν είναι σοβαροί δε θα έχει κανένα ενδιαφέρον, πρέπει να το κάνουμε και εμείς εδω (φαντασιώνομαι Σάκη Τόλη δίπλα σε Ηλία «που πας αγάπη μου με τα μαύρα, σε μνημόσυνο;» Ψινάκη – αγνή τηλεοπτική διασκέδαση), αλλά όπως και να έχει, είναι win-win κατάσταση. Οι παραγωγοί της σειράς κάνουν ότι μπορούν για τηλεθέαση, ο Darski έχει την ευκαιρία να χειριστεί την περίσταση και να εδραιώσει το προφίλ του, οι fans νιώθουν καλύτερα, ακόμα και οι αποτυχημένοι συμμετέχοντες δε θα απογοτευτουν πολυ, αφού ο κάφρος σατανιστης ήταν που τους απέρριψε – τι ξέρει αυτός άλλωστε;
Η δική μου γνώμη είναι ότι δε χρειάζεται τίποτα από όλα αυτα. Ο σεβασμός που πιθανόν να λαβει μια φυλή επειδή έχει έναν celebrity spokesperson είναι παντα επιφανειακός. Στην πραγματικότητα, είμαστε εγω, εσύ και ο Τάκης ο Devastator που στην καθημερινότητά μας θα έχουμε θετική παρουσία και αλληλεπίδραση με τους γύρω μας, κάνοντάς τους να εκτιμήσουν την αγαπημένη μας τέχνη μέσω υμών, σαν κάτι που μας καθόρισε σε τεράστιο βαθμό και μας έκανε τους ωραίους τύπους που είμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου