Sarabante “Remnants” – Να είχα 8 χέρια, να χειροκροτώ σαν χταπόδι

Για αυτά ζούμε. Για τις φορές που μας σκάει απο το πουθενά μια καινούρια μπάντα και μένουμε να κοιτάμε σαν ηλίθιοι το cd player, το ipod, το πικάπ, το winamp ακόμα, πραγματικά δεν έχει καμια σημασία. Η κυρίλα του format και του μέσου αναπαραγωγής είναι gourmet πολυτέλεια που αφορά την κατανάλωση απο ένα σημείο πραγματωσης και μετά. Την πρωτογενή απόλαυση, τη βιώνεις ενστικτωδώς. Την πρώτη φορά που έφαγες μερέντα, δεν σε ένοιαζε να έχεις λεπτοκομμένες φέτες φρέσκου ψωμιού, με μια διακριτική στρώση βούτυρο. Είχες βουτήξει το χέρι μέχρι τον αγκώνα στο βαζάκι (χωράει, χωράει) και δάγκωνες τα δάχτυλά σου σαν zombie.
Όπως έγινε και με τους Sarabante. Ένας από τους πιο focused gurus του underground ήχου (Mad σε λέω) μου πέταξε την πληροφορία και με την πρώτη ακρόαση του “Those that Break, Those that Hold”, το θέμα είχε λήξει. Ο δίσκος κατεβαίνει σαν νερό, όλη την εβδομάδα και παραδόξως, μου κάνει σε κάθε πιθανό περιβάλλον. Εξ ορισμού, το blackened hardcore που λοξοκοιτάει μια προς Celeste και μια προς Sun Of Nothing, μοιάζει να είναι νυχτερινός δίσκος. Εγώ σήμερα αφαιρέθηκα στη στάση και πέρασε το λεωφορείο από μπροστά μου. Δε συμβαινει αυτό. Ποτέ.
Δε θα μπω στον κόπο να εκθειάσω το ότι είναι ελληνική μπαντα, έχω τη ντόπια σκηνή πολύ ψηλα στην εκτίμησή μου για να την χαντακώσω, προκρίνοντάς την ως εκ προοιμίου παρακατιανή. Δόξα τω Σαβαώθ, υπάρχουν ένα σωρό πράγματα ουσίας για να με εντυπωσιάσουν. Υπάρχει η ολόμαυρη αισθητική και το φανταστικό merchandise. Η εμπιστοσύνη της Southern Lord που κυκλοφορεί το δίσκο. Η κλεισμένη περιοδεία στην ανατολική Ευρώπη, που τελείωσε σήμερα στο Graz και πέρασε και απο Ελλάδα (Τύρναβος show, goddammit!), επειδή ως γνωστόν, αυτό είμαστε, χώρα ανατολικής Ευρώπης. Υπάρχει η φοβερή μαγκιά, να φτιάχνουν τραγούδι με ελληνικό στίχο και να μην ακούγεται ελεεινό. Επειδή έχω βίτσιο με το θέμα, αυτό είναι τεράστιο credit. Κυρίως ομως, με τσακίζει η ακεραιότητα του υλικού και ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΚΙΘΑΡΕΣ, που το σάπιο crust σαν ιδίωμα (υπάρχει τέτοιο πράγμα;) δεν τις χωράει.
Αυτά θέλουμε, αυτά περιμένουμε, εκεί δίνουμε το θαυμασμό μας, απο κάτι τέτοιους έχουμε απαιτήσεις. Είπαμε, γι’ αυτά ζούμε.