Our fathers – Το ότι μας έσπειραν, δε σημαίνει ότι είναι one of us?

Όπως όλα τα καλά πράγματα, από αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε. Κάνουμε αφιέρωμα στους πατέρες των διάφορων ιδιωμάτων στο προηγούμενο Metal AM και είμαστε σχετικά απροετοίμαστοι. Αυτό έχει σημασία γιατί αν είχαμε προνοήσει, θα είχε ανακύψει το θέμα νωρίτερα και θα το χειριζόμασταν διαφορετικά. Τώρα όμως μας προκύπτει πάνω στη ροή και έχουμε αυθόρμητες διαφωνίες off και on air. Αν ρωτάτε τη γνώμη μου, δε θα μπορούσε να πάει καλύτερα και συνοψίζεται κάπως έτσι.
 Ο γεννήτορας ενός ιδιώματος, ανήκει επίσης σε αυτό; Μιλώντας για μουσική, ο κυρίως υπεύθυνος για ένα μουσικό είδος, εξυπακούεται ότι το υπηρετεί κιόλας; Η γρήγορη απάντηση είναι πως ναι, βέβαια και ανήκουν και αυτοί στην οικογένεια, εφόσον τη δημιούργησαν. Μήπως όμως μια πιο προσεκτική ματιά στα δικά μας χωράφια, δείχνει κάτι άλλο;
 Η αρχή των όλων, οι Black Sabbath. Όρισαν τον ήχο, γέννησαν το είδος. Αδιαμφισβήτητα. Αλήθεια όμως, όχι την εύκολη φράση που λέμε καθημερινά, αλλά την πραγματική αλήθεια, εκείνη που βρίσκεται μέσα σου, παίζουν οι Sabbath heavy metal? Στο δικό μου κεφάλι, μερικά τραγούδια είναι πιο “metal” από μερικά άλλα, όμως αυτό δε σημαίνει και πολλά. Όταν ξεκίνησαν να ορίζουν άθελά τους (φράση κλειδί) το είδος, σίγουρα δεν είχαν στο μυαλό τους ότι προοδευτικά θα φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Το παιδί είναι δικό τους, αλλά πιο πολύ μοιάζει στους Judas Priest. Το ότι όλοι που έπαιξαν ποτέ metal, άκουσαν Sabbath, δε σημαίνει ότι αυτοί είναι η reference μπάντα του ιδιώματος. Μου φαίνεται παράξενο και μένα τώρα που το ξαναδιαβάζω, μετά όμως σκέφτομαι ότι δεν είναι η μοναδική περίπτωση.
 Όλοι λέμε ότι οι Venom γέννησαν το blackmetal. Και έτσι είναι. Μπορεί σε κουβέντες να προσκυνάμε τους πατέρες, αλλά αλήθεια πάλι, έπαιζαν blackmetal οι Venom? Γκαζιαρικο, punkοβαμμένο heavy metal με σατανίλες, οκ, αλλά χέσε με που έχεις αυτό σαν blackmetal στο μυαλό σου.
 Οι περιπτώσεις πολλές. Λέμε ότι οι Rainbow με το “Rising” έβαλαν τους σπόρους για το ευρωπαϊκό power, αλλά προφανώς δεν είναι μπάντα του είδους. Αυτούς άκουγαν μέρα νύχτα, άλλος όμως πήρε το μωρό και το έκανε άνθρωπο.
 Ο Αρβανίτης είναι πρόθυμος να τσακωθεί ότι οι Faith No More ευθύνονται για το nu metal. Υπήρχαν δείγματα crossover και πριν, αλλά ήταν ακριβώς αυτό, δείγματα. Το “Epic” φαίνεται να κάνει ένα βροντερό statement που δε διαγράφεται, πάλι όμως, οι Korn δεν είναι που έδειξαν σε όλους πώς να το κάνουν;
Μπορεί να πέρασε μια δεκαετία πλήρους αδιαφορίας, τώρα όμως όλοι (ακόμα και τυχάρπαστοι ψεύτες) σκύβουν το κεφάλι με σεβασμό στους Meshuggah. Από πέρυσι λέμε ότι είναι οι γεννήτορες του djent. Είναι όμως αστείο να τους βάλουμε εκεί σε ένα αφιέρωμα. Ναι, όλοι ξεκινούν με το να κοπιάρουν τον ήχο της κιθάρας τους. Για τους Meshuggah όμως, αυτό δεν είναι αφετηρία, είναι απλά ένα από τα υλικά της συνταγής.
 Τα παραδείγματα είναι όσα και τα υπο-ιδιώματα και οι ώρες του καβγά, όσες και οι συμμετέχοντες. Αργόσχολη nerd-οσύνη, σε προσκυνώ…