Tweet n roll – It’s a brave new (Spin) world

Τίποτα καλύτερο από μια ριζοσπαστική σκέψη, να σε αναστατώσει πρωί πρωί, την ώρα που τεμπελιάζεις πίνοντας τον καφέ σου. Το (σωστό) περιοδικό Spin, μεταφέρει τον μεγαλύτερο όγκο των reviews του στο Tweeter. Η ολοκληρωμένη είδηση είναι εδώ και εν συντομία το θέμα είναι ότι θα αναφέρεται αναλυτικά σε περίπου 20 δίσκους το μήνα και τους υπόλοιπους θα τους προσφέρει από ένα tweet.
 Ο λόγος είναι ότι έτσι θα μπορούν να αναφέρονται σε περισσότερα albums, θα αποφεύγουν τα μακροσκελή (sort of) reviews που όλοι βαριούνται να διαβάσουν και θα μπορέσουν να πετύχουν το στόχο όλων των online γραφιάδων, να δώσει δηλαδή κάποιος σημασία σε ότι γράφουν, όταν αυτό ξεπερνάει τις 100 λέξεις.
 Ένα άλλο ενδιαφέρον point, είναι το ότι online ή μη, οι περισσότεροι από εμάς, περισσότερο θα διαβάσουμε κάτι που μας είναι οικείο, και όχι κάτι άγνωστο. Έτσι είναι. Σήμερα το πρωί, χάζευα ένα τεύχος του αμερικάνικου OutBurn. Τυπικό περιοδικό, με τυπικά reviews, μια χαρά. Δεν ήθελα να ενημερωθώ για κάτι, απλά χάζευα. Όντως, στάθηκα περισσότερο στα θέματα των Black Tusk και Landmine Marathon, και προσπέρασα τους Madina Lake, Bless The Fall και Leprous. Όλη η σελίδα του κάθε θέματος θα εξυπηρετούσε το σκοπό της αν τελειώνοντας θα έψαχνα να ακούσω κάτι από αυτούς, άντε να κρατήσω μια-δυο ενδιαφέρουσες προτάσεις από το κείμενο. 140 χαρακτήρες περίπου δεν είναι αυτό;
Ομολογώ (και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί δεν το έχω επεξεργαστεί, τώρα το γυρίζω στο κεφάλι μου) ότι στην αρχή είδα την κίνηση του Spin καχύποπτα. Τυπικός χωριάτης γραφιάς, που φλυαρεί σε τετραψήφιους αριθμούς λέξεων, είδε την πρόοδο και έσπευσε να αρπάξει την τσουγκράνα και τον πυρσό. Είδα όμως μερικά από τα νέα reviews των 140 χαρακτήρων (Καραό, πάντα on top των εξελίξεων) και ίσως και να λειτουργεί. Εννοώ ότι όλοι το έχουμε κάνει. Όλοι έχουμε στείλει μήνυμα στο κινητό του κολλητού για κάποιο δίσκο, και εφόσον ξεπερνάει το «Γαμάειειειει!!!», έχουμε κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα.
 Επίσης, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί δίσκοι, που βασανίζεσαι να βρεις ακόμα και 100 λέξεις για αυτούς. Η υπερπροσφορά έχει και τα κακά της, άρα αναπόφευκτα έχουν γεμίσει σελίδες επί σελίδων με reviews, χάριν ενημέρωσης μεν, βαρετά μέχρι αηδίας δε. Γι’ αυτό και το Spin θα κρατήσει κάποια albums που είτε αξίζουν τον κόπο, είτε υπάρχει κάτι σημαντικό που πρέπει να ειπωθεί, στο παραδοσιακό review format.
 Τώρα, χάνεται η τέχνη του γραφιά; Μπούρδες. Οποιοσδήποτε χρησιμοποιήσει αυτό το επιχείρημα, είμαι σίγουρος ότι έχει βασανίσει κόσμο και λαό, αναγκάζοντας τους να διαβάσουν τόνους από τις βαρετές παπαρολογίες του. Αν είσαι καλός, γράψε μυθιστόρημα. Αλλιώς, παραδέξου ότι δεν κάνεις τίποτα ιδιαίτερο, απλά λες τη γνώμη σου και πίστεψέ με, το ότι βάζεις 5 λέξεις στη σειρά, δεν είναι κάτι σπάνιο. Ίσως το Tweeter να το κάνει πιο εύκολο, καθότι πιο συμπυκνωμένο, αλλά ότι χάνει σε λογοτεχνία, αναπληρώνει σε ουσία. Εννοώ ότι μπορείς να γράψεις μια παράγραφο (καλή ώρα) μπουρδολογώντας, αλλά μπορείς να βρεις το point και να μου δώσεις να το καταλάβω σε 2 προτάσεις; Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Οι παραδοσιακοί γραφιάδες το ξέρουν. Είναι πιο δύσκολο να κόψεις μετά, για να μην ξεπεράσεις το όριο των λέξεων, παρά να γράψεις το αρχικό κείμενο.
 Ο Randy Blythe λέει ότι τον μύησε στο tweeter μια φίλη του, λέγοντάς του “It’s microblogging!”. Ίσως και να είναι κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν θα λειτουργήσει στα album reviews. Φαντάζομαι όμως ότι αφού ξεκίνησε αυτό το κείμενο χωρίς κατεύθυνση και μάλλον θετικά κατέληξε, ότι είμαι υπέρ. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου μέχρι να εκσυγχρονιστώ όμως, αν σκεφτείς ότι αντί για αυτές τις 600 λέξεις, θα μπορούσα απλά να tweet-άρω “@Spin tweet reviews: About time!”.