Metal Evolution – Τηλεόραση να σου τρέχουν τα σάλια

Αν δεν ήμουν επιτυχημένος δισκοπώλης, διάσημος broadcaster και ανεξάρτητος blogger, θα ήθελα να είμαι ο Sam Dunn. Ή καλύτερα, θα ήθελα να κάνω τη δουλειά του Sam Dunn. Ο οποίος επένδυσε στα “Headbanger’s Journey” και “Global Metal” και μαζί με τον Scot Mc Fadyen, είδαν το ρίσκο να αποδίδει, και φέτος κάνουν το Metal Evolution, υπό τη στέγη του VH1.
Για όποιον δεν έχει δει, το Metal Evolution είναι μια σειρά εβδομαδιαίων εκπομπών, που έχοντας ως βάση το γενεαλογικό metal δέντρο που καθοδήγησε τον Dunn στο πρώτο του ντοκιμαντέρ, αφιερώνει κάθε ένα επεισόδιο σε διαφορετικό ιδίωμα, προσπαθώντας να αναδείξει τη θέση και το ρόλο του καθενός στο metal στερέωμα.
 Η ασύλληπτη χλίδα του να έχεις το VH1 πίσω σου, είναι ότι όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές. Βέβαια, οι 2 κινηματογραφιστές έχουν αποδείξει ότι και παλιά είχαν τον τρόπο τους, αλλά όπως και να το κάνουμε, δεν είναι το ίδιο. Λέγοντας ότι οι πόρτες είναι ανοιχτές, εννοώ το εξής. Έχεις να ετοιμάσεις το επεισόδιο του thrash. Μαζεύεις κάμερες, συνεργείο, ετοιμάζεις τη λίστα των ανθρώπων που θεωρείς ότι η άποψή τους έχει σημασία, σετάρεις τις ερωτήσεις τους, καβαλάς αεροπλάνα και τραβιέσαι από το Bay Area, στο San Francisco, στα σπίτια των μουσικών, σε όποιο festival βρεθεί στο δρόμο σου, φτάνεις μέχρι τη Σουηδία για να πεις 2 κουβέντες με τους In Flames. Και ας καταλήξουν 5 λεπτά στο τελικό επεισόδιο. Έχεις την άνεση να πας και να βρεις οποιονδήποτε πιστεύεις ότι έχει να προσφέρει κάτι, να του κάνεις μια αναλυτική κουβέντα (όσο πιο παλιός, τόσο πιο διαθέσιμος έχω καταλήξει) και να κρατήσεις ότι χρειάζεσαι από αυτή. Έχεις επεισόδιο grunge? Τα φορτώνεις για Seattle και βάζεις κάτω στη σειρά, τους 2 Melvins, τον Kim Thayil των Soundgarden, τον Mark Arm των Mudhoney, όποιον, μα όποιον χρειάζεσαι.
 Το ίδιο γίνεται για κάθε ιδίωμα που ο Dunn πιστεύει ότι έχει θέση στην εξέλιξη του Metal και η προσέγγιση γίνεται στο ύφος που μας έχει συνηθίσει, με σωστές δόσεις ανάλυσης και αρκετά αντικειμενική οπτική (το κρατάμε αυτό). Ένα μεγάλο συν του τρόπου που δουλεύει ο Dunn, είναι ότι έχει πολύ περιορισμένες τις άγνωστες λέξεις. Εννοώ ότι πολλές φορές θα δώσει έμφαση σε πολύ βασικά πράγματα, που όταν το βλέπει κάποιος γνώστης θα του φανεί ότι δε χρειαζόταν. Μη μου βάζεις στην ίδια πρόταση “Pantera” και “groove metal”, παράτα με. Λάθος φίλε μου, η απλή προσέγγιση βοηθάει κόσμο εκτός κλίκας να παρακολουθήσει. Μην ξεχνάς ότι το VH1 είναι ένα τηλεοπτικό κανάλι. Μουσικό βέβαια, αλλά still, τηλεοπτικό κανάλι.
 Πέρα από εκεί, τα επεισόδια βγαίνουν κάθε βδομάδα και ακολουθούν μια σχετικά χρονική σειρά (ξεκίνησε με τις hard rock αφετηρίες και έχοντας περάσει από early uk, early us, glam, thrash, grunge, είδα σήμερα το nu metal επεισόδιο) και πάντα προσφέροντας ένα σαφές ιστορικό πλαίσιο, και τις απόψεις βασικών πρωταγωνιστών, όταν τελειώσουν τα 45’, έχεις μια ωραία εικόνα του εκάστοτε ρεύματος (πάντα υπό την οπτική του αμερικανού fan και κινηματογραφιστή, μην ξεχνιόμαστε).
 Το μεγάλο μπράβο δεν ξεχνάμε να το δώσουμε σε αυτό που είπαμε να κρατήσουμε, την αντικειμενική ματιά. Όλοι έχουμε τα στραβώματά μας, και ο Dunn παραδέχεται ότι έχει θέμα με το nu metal. Δεν τον εμποδίζει αυτό όμως να αφιερώσει ένα επεισόδιο σε αυτό και να το αντιμετωπίσει με την ίδια σοβαρότητα όπως και κάθε άλλο ιδίωμα, εφόσον προσπαθεί να το εντάξει στο metal δέντρο. Ταυτόχρονα, πρέπει να προσέξεις πολύ για να εντοπίσεις το fanboyσμό του, είναι πολύ προσεκτικός και εφόσον αμερικανός και επαγγελματίας είναι έννοιες ταυτόσημες, τα συχαρίκια είναι απαραίτητα.
 Όποιος έχει Nova, μπορεί να κάνει τη χάρη στον εαυτό του και να βλέπει το Metal Evolution στο VH1, οι υπόλοιποι αναγκαστικά προσφεύγουν στο downloading (εδώ είναι οκ, το site του VH1 έχει προς προβολή και ολόκληρα επεισόδια, αλλά όχι για την Ελλάδα) και ετοιμαστείτε για μερικά απολαυστικά 45λεπτα.
 Γράψτε λάθος στην εισαγωγή, δεν ήθελα να κάνω τη δουλειά του Sam Dunn, ήθελα να το έχω αυτό, όταν ήμουν 15 χρονών…