The Icon Series - Peter Dolving

Εσύ. Ανήκεις κάπου; Είσαι μέλος ενός συγκροτήματος, ενός group στη δουλειά, μιας σχολικής ομάδας μπάσκετ, μιας κολλεκτίβας καλλιτεχνών, μιας συμμορίας παρανόμων, μιας θρησκευτικής αίρεσης? Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τη σημασία σου ως μονάδα εκεί μέσα? Τι είναι αυτό που τους προσφέρεις, για ποιό λόγο σε χρειάζονται, τι θα λείψει αν δεν είσαι εκεί? Είσαι κάτι που ξεχωρίζει ή είσαι another body for the cause? Ηγέτης ή ρολίστας? Αν σε γνωρίσω, θα μου θυμίσεις τον Peter Dolving?
Είναι κάπως δύσκολο βέβαια, γιατί παίζει ο συγκεκριμένος να είναι ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης. Τελεία. Δε νιώθω καθόλου άβολα με αυτή τη δήλωση, μάλιστα είναι σοκαριστικά πολλοί αυτοί που συμφωνούν μαζί μου. Πιθανότατα ξέρεις και εσύ τουλάχιστον έναν. Που καταλαβαίνει ότι προφανώς δε μιλάμε απλα για τον τραγουδιστή των The Haunted. Θα μπορούσε να μας κάνει να τον συμπαθήσουμε ακόμα και αν ήταν μόνο ο intellectual ευρωπαίος κλώνος του Anselmo, αλλά αυτό είναι το τελευταίο στη λίστα του "Γιατί λατρεύουμε τον Peter Dolving".
Περισσότερο από όλα, νομίζω επειδή είναι outspoken άνθρωπος. Όχι με τη rockstar έννοια του όρου. Όχι επειδή διαφημίζει την ιδιοφυία του και μας προσκαλεί να τον αποθεώσουμε. Επειδή μιλάει όπως εγώ και εσύ, στα μέσα που μιλάμε εγώ και εσύ, και με την αλληλεπίδραση που ασκούμε εγώ και εσύ. Είμαι σίγουρος ότι όποτε χρησιμοποιεί το social networking, το κάνει όπως ακριβώς και εγώ αυτή τη στιγμή, με χνουδωτές παντόφλες και coca cola. Δε μιλάμε για περίπτωση προσγειωμένου καλλιτέχνη, που δεν πετάει στα σύννεφα και διατηρεί ανθρώπινη επαφή με το κοινό του και τέτοιες πίπες. Μιλάμε για έναν τύπο σαν εμένα και εσένα. Που χαζολογάει στο facebook, όχι για να προωθήσει την καριέρα του, αλλά για τους ίδιους λόγους που το κάνω και εγώ. Πιθανότατα δε σημαίνει τίποτα, αλλά ο Peter Dolving έχει κάνει like σε βιντεάκι που πόσταρα. Ξέρω ότι έχει κάνει και σε έναν ακόμα γνωστό μου. Έχει βάλει ένα status ότι έχει να πάει με το λεωφορείο να πάρει το παιδί του από κάπου και ίσως αργήσει. Του γράφω ένα comment ότι ίσως θα πρέπει να αφήσει το pc και να πάει, και μου απαντάει ότι δεν τρεχει τίποτα, είναι με το κινητό του στη στάση και περιμένει. Κάτι τέτοιο θα μου απαντούσες και εσύ. 99% όμως κανένας επαγγελματίας μουσικός με fanbase.
Επίσης σημαντικό, έχει πράγματα να πει. Σαφως και δε συμφωνούμε σε όλα, έχουν και αυτοί οι βορειοευρωπαίοι τα θέματά τους, αλλά αποκλείεται να κάτσεις απέναντί του και να βαρεθείς. Δεν υπάρχει ανούσια Dolving συνέντευξη και όσοι έχετε γνωστούς του επαγγέλματος που του έχουν μιλήσει, τσεκάρετε γνώμες. Το blog στο MySpace του είναι θρυλικό, τα κατά καιρους posts του έχουν ξεκινήσει άπειρες κόντρες και σχόλια, μάλιστα έχω την εντύπωση για κανα εξάμηνο το blabbermouth μόνο άπο αυτό επιβίωνε.
Κάπου εδω πετάγεται ο εξυπνάκιας για να πει "Εντάξει ρε μεγάλε, σήκω να πας στη Σουηδία να τον βρεις και να ζήσετε happily ever after. Για μουσική δε μιλάμε εδω?". Όντως, για μουσική μιλάμε και εδώ έρχεται και κουμπώνει η εισαγωγή, γιατι αυτό που έχει κάνει ο Dolving στους The Haunted, δεν έχει προηγούμενο. Από το "Revolver" και μετά, όλο και τους φέρνει σιγα σιγα στα δικά του χωράφια, ειδικά σε εκείνο το "Dead Eye", θα μπορούσε να έχει το όνομά του στο εξώφυλλο. Στα απλωτά κομμάτια με το ατμοσφαιρικό συναίσθημα, είναι μανούλα και τα χειρίζεται ζογκλερικά. Έχει την απαιτούμενη τσίτα στη φωνή ώστε να ανταπεξέλθει στα χωσίματα, αλλά είναι στα ήρεμα σημεία που θα δώσει τους sick στίχους. Εκεί τον ακούς, δε χτυπιέσαι. Λάτρης των mid tempo (δεν το ξέρω, από το κεφάλι μου το βγάζω) και όταν το απαιτεί η στιγμή, σπαζοτραπεζάκιας κάφρος. Έχω την αίσθηση, ότι ενώ τα αδέρφια γράφουν τη μουσική, έχουν καταλάβει τι έχουν στα χέρια τους και πάνε με τα νερά του.
Αν δεν έχεις ιδέα ποιος είναι αυτός ο τύπος, δε μπορεί, θα έχεις μαντέψει μέχρι τώρα για τι επιπέδου σκηνικής παρουσίας μιλαμε. Με προυπηρεσία στo hardcore punk αλλά και στο spoken word, μπορει να ανέβει σε stage, να διαβάσει ένα βιβλίο και να μη βαρεθείς δευτερόλεπτο.
Φυσικα οι The Haunted δεν του είναι αρκετοί, έχει και το ολόδικό του Bring The War Home project σε πιο εσωτερικά soul searching μονοπατια και καθώς η μέρα του έχει 250 ώρες και δε γεμίζει με όλα αυτά και τα παιδιά του, έχει ξεκινήσει εντατικά τελευταία να φτιάχνει και tattoo σχέδια.
Κοντός ψαλμος αλληλούια, αν ποτέ φύγει από τους The Haunted, εγώ θα σταματήσω να τους ακούω.