Τέλος εποχής - Κάποτε θα τη συζητάμε αυτή τη μέρα

Εγώ δεν ήμουν προετοιμασμένος. Οι άλλοι μου είπαν ότι είχαν δει κάποια διαφήμιση. Το βρήκα στο περίπτερο έξω από τη δουλειά. Το πολυαναμενόμενο, 15ο και πιθανόν τελευταίο Iron Maiden album, πωλείται στα περίπτερα με τιμή 12,90. Λίγες μέρες πριν βγεί στα μαγαζιά. Η ελληνική ΕΜΙ δεν εμπιστεύτηκε τα δισκάδικα και προτίμησε να δώσει ίσως την μεγαλύτερη international κυκλοφορία, νωρίτερα, στους διανομείς Τύπου. Έχει ξαναγίνει με έλληνες καλλιτέχνες, που οι φυσικές πωλήσεις τους είναι σαφώς μικρότερες. Η Universal έβγαλε επίσης το "Fame Monster" της Lady Gaga στα περίπτερα, αφού όμως είχε γίνει ο πρώτος χαμός. Η σχέση Iron Maiden και ελληνικού κοινού δεν έχει ατονήσει καθόλου, η ζήτηση υπήρχε βδομάδες τώρα και η κίνηση αυτή δείχνει ένα πράγμα μόνο. Είναι η οριστική ταφόπλακα της retail πώλησης στη δισκογραφία και θα πρέπει να μάθουμε να συναρμολογούμε LEGO σιγά σιγά.
Υπάρχει μια λογική πίσω από κινήσεις όπως αυτή. Η κυκλοφορία στα περίπτερα, ή μαζί με κυριακάτικες εφημερίδες είναι ο μοναδικός τρόπος για γρήγορο κέρδος για τις εταιρείες. Αν δώσουν το καινούριο δίσκο της Άλκηστης Πρωτοψάλτη π.χ., με το Πρώτο Θέμα, θα φύγουν αμέσως αμέσως περιπου 100,000 κομμάτια, όσα είναι και τα φύλλα που θα κυκλοφορήσουν. Θα το χρεώσουν βέβαια λιγότερο από ότι τα δισκοπωλεία, καθώς είναι και πιο λιτή η έκδοση, αλλά το νούμερο είναι απλησίαστο για τη φυσική πώληση. Υπολογίζω πρόχειρα ότι το αντίστοιχο νούμερο πρώτης παραγγελίας cds που θα έφευγε από τις αποθήκες της εταιρείας για να πάει στα ελληνικά δισκάδικα θα ήταν το πολύ 5 με 7 χιλιάδες. Σε ολη τη χώρα. Με τις εφημερίδες θα έχει και επιστροφές βέβαια, αλλά πιστέψτε με, από τα δισκάδικα θα έχει πολλές περισσότερες.
Όσο λογικό και να φαίνεται αυτό, η περίπτωση Iron Maiden είναι πολύ διαφορετική. Πρόκειται για το μόνο διεθνές album που ήταν δεδομένο ότι θα πουλήσει, όσο ακριβό και να είναι. Θα έπαιρνε το χρόνο του βέβαια, αλλά οτιδήποτε Maiden στην Ελλάδα, δε μπορεί να αποτύχει. Είναι προφανώς κίνηση πανικού. Η ΕΜΙ (και όλες οι πολυεθνικές βέβαια) δε μπορεί να περιμένει ούτε μερικούς μήνες και κάνει ότι μπορεί για άμεσο ρευστό. Πάντα κατηγορούσαν τις μεγάλες εταιρείες ότι δεν επενδύουν στον καλλιτέχνη και νοιάζονται μόνο για το χρήμα, αλλα πλέον ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.
Σε επόμενο στάδιο, επηρεάζονται και οι δισκοπώλεις, αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτοί (ποιοί αυτοί, εμείς) ήδη έχουν αρχίσει να ψάχνουν για δουλειά. Δεν έχω την απάντηση στο που θα πάει η μουσική και σε τι format θα πωλείται, αλλά τείνω να πιστέψω ότι απλά, δε θα πωλείται. Η νέα γενιά έχει ήδη μεγαλώσει σε ένα κόσμο που η μουσική είναι δωρεάν και δε μπορώ να σκεφτώ τι θα κάνει κάποιο τσακάλι του marketing για να τους βγάλει αυτή την πεποίθηση από το μυαλό. Οι καλλιτέχνες θα καλύπτουν τα έξοδά τους από συναυλίες και merchandise και οι γραβατάκηδες στα γραφεία, ε, αυτοί έτσι κι αλλιώς, μόνο να πουλάνε ξέρουν. Τι μουσική, τι ασφάλειες ζωής. Δεν χάνονται αυτοί.
Οπότε my friends, μαζέψτε τα cd σας, φτιάξτε ωραία ράφια και ετοιμάστε ιστορίες για τα εγγονάκια για τις εποχές που περίμενες να τρέξεις στο δισκάδικο για να πάρεις το τάδε cd. Και πολλή υπομονή συστήνω. Θα πρέπει να εξηγήσουμε τις λέξεις "cd", "δισκοθήκη", "δισκάδικο", πιθανόν το "τρέξεις" και πολλές ακόμα που μας φαίνονται αυτονόητες. Προχωράει ο κόσμος ρε γέροοοο!!!