Περίεργη ιστορία. Ο Adam Dutkiewicz ήταν off με πρόβλημα στην πλάτη εδω και καιρό, οι Killswitch Engage ολοκλήρωσαν την περιοδεία με αναπληρωματικό κιθαρίστα, αλλά ποτέ δεν ακούστηκε τίποτα περισσότερο. Τον καιρό που πηγαινοερχόταν σε νοσοκομεία, έγραψε τραγούδια (μπορεί να είναι μέγιστος καραγκιόζης και να ξεφτιλίζεται στη σκηνή, αλλά στη δουλειά του - κιθαρίστας, συνθέτης, παραγωγός - είναι μανούλα) και όταν ανέρρωσε, ξεκίνησε να τα δουλεύει εντατικά. So far, so good. Το θεμα είναι ότι ξεκίνησε να ηχογραφεί όλα τα όργανα μόνος του. Αλλα σε demo συνθήκες, αυτό δε σημαίνει τίποτα. Αυτό που κατα τη γνώμη μου σημαίνει κάτι, είναι ότι όταν ήρθε η ώρα να μπουν στίχοι και φωνές, φώναξε τον Jesse Leach. Ο πρώην τραγουδιστής των Killswitch Engage είχε καλές σχέσεις με το παλιό του συγκρότημα, είχε εμφανιστεί μαζί τους και στο επετειακό show της Roadrunner, αλλά ποτέ εκτός απο τις συζητησεις των fans που του έχουν μεγάλη αδυναμία, δεν αναφέρθηκε κάτι για επιστροφή του στους KSE.
Οι δικές τους αναφορές στο θέμα είχαν να κάνουν στο πόσο εκτιμά ο Adam D τον Leach και πόσο τον βοήθησε αυτός ο δίσκος να ξεπεράσει μια δύσκολη στιγμή στη ζωή του. Η αλήθεια είναι ότι οι στίχοι και το γενικότερο προφίλ του έχουν μια έντονη γεύση εσωτερικής αναζήτησης και μάλλον αυτό το image του φιλοσοφημένου κάφρου, έχουν προσφέρει όλο αυτό το appeal στον Leach. Ο οποίος από τη μεριά του νιώθει σαν στο σπίτι του με το υλικό του Dutkiewicz και δεν έχει κανένα πρόβλημα να αποδώσει κάτι που ακούγεται σφιχτοδεμένο.
Το θέμα είναι ότι, όπως είναι φυσικό, οι συνθέσεις είναι πιο Killswitch και απο τους Killswitch, πράγμα που μας βάζει σε σκέψεις. Αν κάνεις ένα δίσκο που ακούγεται Killswitch, με τον παλιό τραγουδιστή των Killswitch, για να σε βοηθήσει σε μια δύσκολη περίοδο που ήσουν μακριά από τους Killswitch, τι σκατά τους θέλεις τους Killswitch?
Δεν ξέρω πως το βλέπουν οι υπολοιποι, αλλά σίγουρα θα σκέφτονται ότι πολλά από αυτά τα τραγούδια σε κανονικές συνθήκες θα ήταν μέρος του επόμενου KSE δίσκου. Εκτός αν είναι τόσο αστείρευτος συνθέτης, που δεν έχει προβλημα να ξεφουρνίσει άλλα 15 κομμάτια για πλάκα.
Οι Times Of Grace λοιπόν, το duo αυτό, λειτουργεί με ρυθμούς κανονικού συγκροτήματος πλέον, ψάχνουν για μέλη και προγραμματίζουν εμφανίσεις, περιπλέκοντας περισσότερο το πράγμα. Νομίζω ότι οι μόνοι που δε θα πρέπει να παραπονιούνται είμαστε εμείς, γιατι το "The Hymn Of A Broken Man" είναι αυτό ακριβώς που θα θέλαμε να ακούσουμε 2 χρόνια μετά το τελευταίο KSE album και ειδικά οι fans του "Alive Or Just Breathing?" θα ξετρελαθούν.
Πολύ σωστός δίσκος, με πολλή ουσία σε στίχους και ατμόσφαιρες που περιμένει να ανακαλυφθεί και με ιντριγκαδόρικο παρασκήνιο. Μακάρι να ήταν όλα τα albums έτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου