Political power plays in thrash mode - Το ξεκαθάρισμα

Με κάποιο μαγικό τρόπο, όλους μας ενδιαφέρουν οι Sepultura. Μπορεί περισσότερο επι Max, μπορεί οι νεότεροι που έζησαν την Derrick εποχή να το βλέπουν αλλιώς (παρόλο τους πρήζουν οι μεγαλύτεροι για την γαμηστερότερη συναυλία που έχει γίνει στον πλανήτη, αμέσως μετά τα sold out των ACDC στις pubs της Γλασκώβης, όταν είχαν έρθει το '92 στο Ρόδον - αναθεμα αν είχε καταλάβει ο Έλληνας μεταλλάς τι έβλεπε τότε, λέω εγω), αλλά όπως και να έχει, όλοι έχουμε άποψη. Είχαμε πιάσει με το Λεωνίδα στην προηγούμενη εκπομπή όλα τα παρηκμασμένα ραμολιμέντα που ξεφτιλίζονται, ο ένας ξαναματαηχογραφεί το δίσκο χωρίς κανένα λόγο, με καινούριους guests επειδή οι παλιοί πέθαναν, ο άλλος ενώ μας τσουρέκιασε ότι αποσύρεται και αυτό ήταν και μας πήρε τα λεφτά με αποχαιρετιστήρια dvd, είδε ότι ακρίβυνε το πετρέλαιο θέρμανσης στη Σουηδία, οπότε είπε να κάνει μερικές συναυλίες ακόμα και βλέπουμε.
Στο μπλοκάκι που πολλές φορές σημειώνω τα θεματάκια της εκπομπής (αυτό είναι inside info, θα αξίζει πολλά κάποτε) επόμενοι στη σειρά ήταν οι Sepultura. Από που να τους πιάσεις και που να τους αφήσεις αυτούς. Μέγα σήριαλ είχε ξεκινήσει μέσα στη χρονιά για το πολυπόθητο reunion που θα γινόταν, αλλα τελικά δε γίνεται, και ποιός φταίει.
Εδώ έχει πολύ ψωμί. Για χρόνια, το αρνούμαστε όλοι. Είμαστε ώριμοι και ο καθένας έχει πάρει το δρόμο του. Όταν πήγε ο μικρός Cavalera και έκανε εκείνο το project με το Max, ξαναφούντωσε το πράγμα. Το αίμα νερό δε γίνεται και τέτοιες πίπες. Μετά ο καλός μπαμπαστρουμφ Max έκανε επίσημο άνοιγμα στον κακό γκρινιάρη Kisser, αλλά από ότι μάθαμε, ο γκρινιάρης ήθελε πολλά λεφτά για να το κάνει. Μερικούς μηνες αργότερα, ψήθηκε και αυτός, αλλά τότε δεν ήθελε ο μπασίστας. Μιλάμε για Τόλμη Και Γοητεία. Το ξεκατίνιασμα συνεχίζεται. Αποφασίζει ο Max να βγει και να πει 150 χρόνια too late, ότι ο Paulo Jr. είναι άχρηστος μπασίστας και πρώτη φορά ηχογράφησε στο "Roots". Μέχρι τότε, το έκανε αυτος και ο Kisser, που είναι φίλοι τωρα πάλι. Ποιός έπαιζε το γαμηστερό μπάσο στη γαμηστερή συναυλία του '92, δεν ξέρω.
Σαν να μην έφτανε όλο αυτό, μας έχει ζαλίσει ο Kisser να ανεβάζει βιντεάκια από τις πρόβες που κάνουν για το live (η τα παραπάνω από ενα, εξαρτάται πως θα πάνε τα spreads της Βραζιλίας), όπου θα παίξουν όλο το "Arise". Έτσι που λέτε, μεγάλο επετειακό live που θα αφιερώσουν στη γαμηστερή δισκάρα τους, που σε όλους μας αρέσει. Θα σας το χαλάσω τώρα, αλλα με πήρε τηλέφωνο ο Max χθες και μου είπε ότι η έκπληξη θα είναι όταν σκασει ο ίδιος στη σκηνή να τραγουδήσει στα live αυτά. Θα πρέπει να περιμένουμε λίγο μόνο, να βρεθούν κάποια παραπάνω φράγκα να πάρει ο κλαψιάρης μπασίστας που κάνει μουτράκια επειδή τον είπαν άχρηστο και μερικά για το μαύρο, σαν τιμητική αποστράτευση. Ο οποίος Green, μια που το έφερε η κουβέντα, είναι ο μόνος αξιοπρεπής στο σήριαλ. Ο τύπος είναι σωστός, κάνει πάντα τίμια τη δουλειά του και δεν ασχολείται με τα κουτσομπολιά. Φοβερός frontman που δε μασάει από δυσκολίες. Καλό παλικάρι, αλλά τον έφαγαν τα συμφέροντα. Ή το ότι ο Kisser γράφει πλέον περίπου 2 καλά τραγούδια ανα διετία.
Πάντως για να είμαστε σωστοί, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο φίλτατος Andreas πέρασε πολλά από το 1996 που έγινε το Σχίσμα και μετά. Πιθανότατα επειδή ο Max ήταν η φάτσα του σχήματος (ίσως και επειδή ήταν παντρεμένος με τη manager, ίσως λέω) πήρε όλα όσα πάλεψαν να χτίσουν οι Sepultura μαζί του. Το κυριλέ συμβόλαιο με τη Roadrunner, την εμπιστοσύνη των media, την περισσότερη από τη φήμη, πράγματα που δεν έφτιαξε μόνος του. Οι υπόλοιποι έμειναν να αγωνίζονται από την αρχή, και ήταν η επιμονή τους που τους έχει κρατήσει ζωντανούς. Θα έπρεπε να ανταμειφθούν γιαυτό και φοβάμαι ότι ο Kisser πιστεύει πως το reunion είναι ο τρόπος για να γίνει. Να αρχίσει να λέει δεξιά και αριστερά και ο Max για το στυλοβάτη, τον ήρωα και τέτοια.
Δεν είναι αυτός ο τρόπος όμως. Πέρα από 15 συναυλίες σε μεγάλα festival, δεν έχει λόγο ύπαρξης το reunion. Ούτε για οικονομικούς λόγους. Τι να σου κάνει το Fuzz και το κάθε Fuzz? Να σου πληρώσει το ταξίδι? Metal Travel Plan? Δε νομίζω ότι έχει νόημα να πέφτουμε σε παγίδες τύπου να ψάχνουμε το εφήμερο κέρδος. Εξάλλου ο μύθος των Sepultura μια χαρά ζει και σήμερα. 5 μήνες μετά το όποιο φοβερό και ανεπανάληπτο live, που έδωσε ξανά πνοή και ανέστησε ένα ολόκληρο ιδίωμα, που έδειξε στον κόσμο το beast που κοιμόταν και όλα αυτά τα χαριτωμένα που θα διαβάσουμε, η εικόνα και η μνήμη που θα έχουμε από τους Sepultura θα είναι ακριβώς οι ίδιες.
Spare the fuss, Max...