Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

A7X "Nightmare" - Έχω ένα προαίσθημα για αυτό

Ένα χρόνο πριν, δεν έπαιζε να ασχοληθώ με αυτούς. Κάτι με χάλαγε. Δεν ξέρω τι. Ίσως ότι δεν μπόρεσα ποτέ να "πιάσω" ουσία σε κάποιο τραγούδι τους. Ναι, ξέρω, φοβερό το "Bat City", αλλά δε μπορείς να μου βγάλεις από το μυαλό την εντύπωση ότι περισσότερη ώρα παιδεύτηκαν για το videoclip, παρά για να φτιάξουν το τραγούδι. Μου είχε φανεί και κάπως απωθητική εκείνη η Sin City φωτογράφηση (δε μπορεί να είναι τυχαίο) για το αγγλικό Hammer. Όπως και να έχει, δεν τους ακούω τους Avenged Sevenfold ρε παιδάκι μου.
Μέχρι τώρα. Για κάποιο μυστήριο λόγο, κατέβασα το "Nightmare", ενώ δε μου είχε κάνει καμία εντύπωση το ομώνυμο video. (Φοβερό δεν είναι αυτό; "Για κάποιο μυστήριο λόγο, κατέβασα το "Nightmare"", λες και τους έκανα καμία χάρη, έδωσα ένα σωρό λεφτά, ταξίδεψα για να τους δω or anything. Απλά πάτησες το ok στο btjunkie ρε φλώρε!!). Νομίζω ότι αφορμή ήταν τα καραγκιοζιλίκια του Mike Portnoy, που μας έχει ζαλίσει τον έρωτα επειδή βαρέθηκε να αγωνίζεται για το μέτριο την τελευταία δεκαετία συγκρότημά του. Εντάξει ρε μεγάλε, έπηξες, σε νιώθω. Γιατί όμως πρεπει σε όποιο site προσπαθήσω να δω νέα, να πέφτω πάνω σε συναισθηματικές δηλώσεις του κώλου (...Δε γινόταν αλλιώς, στενοχωρήθηκα πολύ, στενοχωρήθηκαν και αυτοί, μου έστειλε mail αγάπης ο Petrucci, θέλω να ξαναπαίξουμε στο μέλλον, αλλά τώρα ήταν αδύνατο...), άντε στο διάολο επιτέλους! Δε γουστάρεις, σκάσε και φύγε. Γουστάρεις, σκάσε και παίξε. Τιμή και δόξα στο συγκρότημα που θα μάθουμε την αλλαγή στο line up όταν ανέβουν στη σκηνή μπροστά μας. Σαπουνόπερες όλη την ώρα...
Ξεφύγαμε όμως. Μάλλον επειδή δεν έχω ακούσει το "Nightmare" όσο πολύ θα ήθελα ακόμα για να γράψω κάτι πιο αναλυτικό. Μπορεί αυτή η δήλωση να μειώνει την αξιοπιστία μου, αλλά θα αφήσω να υπερισχύσει το συναίσθημα. Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καλό προαίσθημα για αυτό το δίσκο. Τον επαναφέρω πολύ συχνά στο iPod και το χαίρομαι κάθε φορά. Super κιθάρες και ακόμα και ο τσιμεντόβλακας τραγουδιστής τους, καταφέρνει να με κάνει να τον συμπαθήσω.
Όπως πάντα, σημασία έχουν τα τραγούδια. Μου αρέσει το "Buried Alive", κάτι θέλουν να μας πουν για τους Metallica στο τέλος. Το "Natural Born Killer". Το "God Hates Us". Και το "Tonight The World Dies". Ίσως να έχει παραπάνω δακρύβρεχτη μπαλάντα από ότι θα ήθελα, αλλά (ορθώς) χέστηκαν για τη γνώμη μου. Το θέμα είναι ότι κάτι πολυ ωραίο γίνεται εδώ και ελπίζω να μην αλλάξω γνώμη την άλλη βδομάδα.
Θα εξαρτηθεί και από το πόσο επιδέξια σερφάρουν στα ραδιοκύματα... :)

Δεν υπάρχουν σχόλια: