One to watch - Soilwork's "The Panic Broadcast"

Ορίστε το ξαφνικό το καλοκαιρινό. Ας μην κρυβόμαστε μεταξύ μας, πρέπει να ήσουν ο τελειωμένος φανατικός soilwork freak για να έχεις υψηλές προσδοκίες από τον καινούριο δίσκο. Στα δικά μου γκρινιάρικα αυτιά, έχουν βγάλει 3-4 τόσο αδιάφορους δίσκους τα τελευταία χρόνια, που μόνο από φιλοτιμία θα έψαχνες μέχρι να βρεις κάτι πραγματικά άξιο θαυμασμού.
Όπως καταλαβαίνει κανείς, οι Soilwork δεν είναι το αγαπημένο μου. Δε με έψησαν ποτέ. Παράδοξο βέβαια, είναι just ο ήχος μου, αλλά δεν. Και καλοκαιριάτικα, εντελώς από το πουθενά, με έβαλαν να μασουλάω το καπέλο μου, σαν νέος Ρόμπαξ. Θα έπρεπε να ξεκινήσω να λέω ότι αυτό το δισκάκι τα έχει όλα. Αλλά δεν είναι δική μου ατάκα. Εξαρχής, με κόλλησαν τα ρεφρέν. Οι ξεκάθαρες μελωδίες. Που τις θυμάσαι με τη μια. Που τις μουρμουράς στο δρόμο. Που ισορροπούν στο απόλυτο όριο μεταξύ αποδεκτής μελωδικότητας και «ούουουου ρε λάκη!!». Αλλά τόσο στο όριο, που μπερδεύεσαι. Μέχρι να το ξεδιαλύνεις, το έχεις ακούσει τόσο πολύ, που γουστάρεις κάργα. Με εντυπωσιάζει η έλλειψη κόμπλεξ από τη μεριά τους. θα περίμενα να το φοβόταν ο super heavy metaller να δώσει τόσο τραγουδιστικό χώρο. Φαντάζομαι ότι είχαν εμπιστοσύνη στο υλικό τους. Αλλά μπορεί και να μην τους ένοιαζε και τόσο. Λίγη σημασία έχει, αφού το αποτέλεσμα είναι super εθιστικό.
Το ακόμα καλύτερο είναι ότι μετά από τις πρώτες ακροάσεις και αφού έχεις κατατάξει το δίσκο στους «τραγουδιάρικους», αρχίζεις να παρατηρείς και τα υπόλοιπα. Έχει εναρκτήρια γκαζοriffs, έχει πορωμένα σολίδια και φυσικά δεν έχει νόημα να μιλάμε για σωστές παραγωγές από Σουηδία το 2010. Φαντάζομαι το περισσότερο credit – γιατί έχουν να ακουστούν τσουβάλια αποθεωτικών λόγων – θα το πάρει η επιστροφή του κιθαρίστα, παραγωγού, συνθέτη, ελβετικού σουγιά Peter Wichers. Προσωπικά σκασίλα μου, μπράβο και σε αυτόν και στους υπόλοιπους, μου φτάνει που μου έφτιαξαν τις διακοπές. Με τον καιρό θα ισορροπεί περισσότερο το ένα χάρισμα του δίσκου με το άλλο και ίσως δεν ξέρω τι κάνει ένα album να ακούγεται για χρόνια πλέον, αλλά από το δικό μου ipod δεν το βλέπω να βγαίνει μέχρι Οκτώβρη – Νοέμβρη.
Ξερή αλήθεια. Δύσκολα βρίσκεται τόση ποιότητα σύνθεσης μαζεμένη στις υπέροχες μέρες μας και εδώ έχω την τύχη να γουστάρω τρελά τουλάχιστον 7-8 κομμάτια από τα 12. Σπάνιο πράγμα.